Er is een school van denken dat blues- en rootsmuziek op een pure en onvervalste manier gepresenteerd moet worden, met nadruk op de melodie, verhaallijn en emotionele platform. In overeenstemming met die filosofie kwamen D.C.-veteranen van de muziekscene J.P. Reali en Jim Larson in het voorjaar van 2024 weer bij elkaar na een scheiding van zo’n twintig jaar om een selectie nummers af te ronden waar Reali sinds het begin van de pandemie aan werkte, wat resulteerde in het nieuwe opus, Blues Since Birth. De verzameling van acht nieuwe nummers en een oprechte cover van een deep cut uit de Dylan-catalogus toont de dwarsdoorsnede van invloeden die het paar nog steeds deelt sinds de lancering van de psychedelische bluesjamband The Next Step in de jaren 80.
Reali, een gewilde instructeur, speelt alle gitaren, evenals zang en mondharmonica (bas, piano en banjo op “Eileen Left”) op het album, terwijl Larson de rol van drums en percussie weer op zich nam, en de sessies coproduceerde en construeerde met Reali in hun beoogde thuisstudio’s. Iets waar beginnende indiemuzikanten 40 jaar geleden alleen maar van konden dromen.
De set begint met John Lee Hooker meets Booker T mash up boogie “The Devil’s Take”, een poëtische toevoeging aan de kruispuntmythos met een slimme twist.
Net als zoveel andere artiesten voelde Reali de zware frustratie van de pandemie en kanaliseerde die in zijn muziek en componeerde zijn persoonlijke getuigenis “The Virus Blues.” Reali voegt energie toe aan zijn gitaargedreven cover van “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry”, met smakelijk slidewerk en de gepatenteerde Grateful Dead-esthetiek. Het verhaal van huiselijk geluk op een countryblues, “Drunk And In The Way”, is mogelijk ook geïnspireerd door de zware dagen van covid-isolatie.
Het is makkelijk om smaken van Albert King en Santana te herkennen op de langzaam brandende “Blues In A Minefield,” en de makkelijke shuffle “The Bad Dog Blues” begint met een sluw
eerbetoon aan Magic Sam. Country two step, “Eileen Left,” neemt een bladzijde uit het Dylan en Guthrie songbook dat begint als het verhaal van eigenzinnige vrouwenliefde en eindigt met een sociaal-politieke wending. Spoorwegen zijn al lang bronmateriaal voor songwriting met hun aanhoudende ritme en romantische ideeën over reizen naar verre plaatsen. Reali voegt toe aan het lexicon met zijn eigen emotionele boek “Cold Steel Blues.”
Het album sluit af met de autobiografische titeltrack “Blues Since Birth”, een Delta Blues stomp die J.P.’s erfgoed en zijn roeping om de blues te spelen vanaf een vroege leeftijd uiteenzet. – Rick J Bowen